|
روی ماه پروردگار
نماز-ستون دین
پیشوایان معصوم، هنگام نماز، رنگ خود را می باختند و می فرمودند: وقت ادای امانت الهی و حضور در پیشگاه الهی است. امام حسین(ع)، حتّی ظهر عاشورا در میدان مبارزه و در برابر تیرهای دشمن هم نماز را رها نکرد. گرچه بعضی نماز را به طمع بهشت یا ترس از عذاب جهنم می خوانند، امّا امیرالمؤمنین(ع) نماز را نه برای تجارت یا سپری از آتش، بلکه به خاطر شایستگی خدا برای عبادت، انجام می دهد. (قرائتی، 1386، صفحه82)
در مورد اهمیّت نماز، پیغمبر اکرم(ص) می فرماید: الصَلوة عمود دین؛ نماز عمود خیمه ی دین است. یعنی اگر دین را به منزله خیمه برپا شده ای بدانیم که هم چادر دارد و هم طناب و هم حلقه و هم میخی که بر زمین کوبیده اند و هم عمودی که آن خیمه را بر پا نگاه داشته است، نماز به منزله عمود این خیمه برپا شده است. (واحد پاسخگویی به سؤالات نماز، 1387،65) راجع به تأثیر نماز بر انسان امام علی(ع) در نهج البلاغه پس از توصیه و تأکید هایی درباره نماز می فرمایند: نماز گناهان را مانند برگ درختان می ریزد و گردن ها را از ریسمان گناه آزاد می سازد. ایشان به نماز اول وقت توجهی بسیار داشت و این کار ارزشمند را از یاد نمی برد. در یکی از روزهای نبرد صفین، در گرماگرم جنگ، امام(ع) به خورشید نگریست و فرمود: «وقت نماز است» . آنگاه دست از جنگ کشید و در گوشه ای به نماز ایستاد، در حالی که انواع خطرها حضرت را تهدید می کرد و تیرهای بسیاری از سوی دشمن به سویش پرتاب می شد. امّا امیر مؤمنان(ع) سردرگم نماز بود، گویی که در خانه خود نماز می گزارد. نماز نخست که به پایان رسید، تیری به سوی حضرت آمد و در ران پایش فرو رفت. یاران امام، با دلهره و اضطراب، پیرامونش حلقه زدند، امّا آن بزرگوار با همان حال، نماز دوم را به جای آورد. آری، نماز و نیایش، عشق امام علی (ع) بود. شور و نشاط حضرتش در نماز شکل می گرفت، در نماز به پرواز در می آمد و تا آن جا پر می کشید که جز او، هیچ فرشته ای توان پرواز نداشت و در حالی که نماز بر لبش بود، در محراب عبادت به سوی معبود شتافت. (کریمی نیا، 1385، صفحه25)
پیامبر خدا (ص) نماز را به چشمه آب گرم که بر در خانه ی شخص باشد و روزی پنج نوبت خود را در آن شست و شو دهد تشبیه فرمودند. آیا با چنین شست و شوها چیزی از آلودگی بر بدن باقی می ماند. (نشریه نورالهدی، 1388، صفحه65) پیامبر(ص) محبوب ترین کارها در پیشگاه خدای برترین را شتاب برای نماز در اول وقت می دانند.
امام صادق (ع) می فرمایند: « نماز نخستین چیزی است که آدمی با آن محاسبه می شود. اگر نماز پذیرفته شود، دیگر اعمال نیز قبول می شود و اگر نماز رَد شود، دیگر اعمال نیز رَد می شود. در روایت دیگری می خوانیم: هنگامی که آدمی در پیشگاه خداوند تعالی قرار می گیرد، نخست از نماز سؤال می شود. اگر نمازش پاک باشد، دیگر اعمالش نیز پاک می شود و اگر نمازش پاک نباشد، دیگر اعمالش نیز پاک نمی شود. (شمس، 1387، صفحه50) امام صادق (ع) در روایت دیگری می فرمایند: «هنگامی که انسان در پیشگاه خداوند متعال قرار می گیرد، نخست از نمازهای واجب، زکات واجب، روزه واجب، حج واجب و ولایت ما اهل بیت از او سؤال می شود» . (شمس،1387، صفحه51).
امام کاظم (ع) نیز در مورد اهمیت نماز فرمودند: اگر نمازهای پنج گانه واجب را با حدود خودش در وقت خویش بگزارند، خوش بوتر از گل ریحان است که از درخت می گیرند که بو و طراوتش بسیار دل انگیز است. بر شما باد که نماز را در اوّل وقت بگزارید. (کریمی نیا، 1385، صفحه24) و امام صادق(ع) فرموده اند: پایه های دیگ مسلمانی سه تا است: نماز و زکات و ولایت ائمه. هیچ کدام در دست نباشد مگر با آن دو دیگری. (کلینی، 1379، صفحه63)
بنابر احادیث و روایات متعدد در مورد نماز، می توان پی برد که همه ائمه و پیامبران ما نماز را از مهم ترین واجبات دین دانسته و همگی نماز را در اول وقت و به بهترین نحو انجام می دادند. نظرات شما عزیزان:
درباره وبلاگ  به وبلاگ من خوش آمدید آخرین مطالب پيوندها
نويسندگان
|
||
 |
تبادل
لینک هوشمند
