روی ماه پروردگار
نماز-ستون دین
اعتیاد نوعی مکانیزم دفاعی است که برخی افراد جهت فرار از عذاب و موقعیت رنج آور خود، بدان توسل می جویند (اولین سمینار بررسی مسائل اعتیاد، 1365، ص 155) بر اساس نتایج یک پژوهش در شهر تهران 8/68 درصد از افراد غیر معتاد اظهار داشته اند که مقید به خواندن همیشگی نماز هستند. ولی این رقم در افراد معتاد به 28 درصد تنزل می کرد. همچنین فقط 8/6 درصد از افراد غیر معتاد اصلاً نماز نمی خواندند، در حالی که این رقم در میان افراد معتاد به 14 درصد می رسید. در مطالعه مذکور بین عدم پایبندی به نماز و اعتیاد رابطه ای بسیار معنی دار به دست آمده است( سرگلزایی ، 1380). یزدی مقدم و پور اسماعیلی در مقاله «بررسی تأثیر نماز و باورهای اعتقادی بر پیشگیری و درمان» علل چگونگی تأثیرگذاری عوامل اعتقادی و به ویژه نماز در پیشگیری و درمان اعتیاد را در چهار عامل خلاصه نموده اند:
1. ارزشمندی و ارجمندی انسان2. آرامش و احساس امنیت 3. توکل 4. گناه دانستن استعمال و اعتیاد به مواد مخدر والکل(یزدی مقدم و پور اسماعیلی ،1387، 69- 83)
از آنجا که نماز عامل اصلی ایجاد امنیت است و مؤمن نمازگزار از عذاب نفس لوامه بدور است، دارای سلامت روانی می گردد. به این ترتیب با توکل به خداوند نیازی به مواد مخدر ندارد، چرا که در عبادت ، آگاهی و حضور و هوشیاری و بیداری و لذت جان مطرح است. اساساً متقی آنقدر مشغول است که وقت برای غیر عبادت ندارد. اگر انسان نسبت به کرنش و نماز محبت پیدا کند و از آنها لذت حقیقی ببرد، برای او لذتهای دروغین و موقتی حاصل از سیگار و تریاک و مرفین و الکل جایی ندارند و عذاب به حساب می آیند. نظرات شما عزیزان:
آخرین مطالب پيوندها
نويسندگان |
||
![]() |